bayram tebriği


 

"mübarek, daha yaşınız genç. neden işten ayrıldınız?" dedi bayram tebriğime yine içtenlikli bayram temennisi ekledikten hemen sonra.

ama ben 'diyemedim' zafer peker gibi! üstadım, içi de dışı da beni yakar. sadece gülümsemekle yetindim..
. 
altı yıldır tanışırız kendisiyle. ayrıldığım şirketin danışmanıdır. benden de bir kaç yaş büyüktür. yüz yüze bir kez görüşebildik. mesafe yüzünden işlerimizi hep telefonla hallettik. sık sık görüşmelerimiz neticesindeki kanaatim; son derece beyefendi, işinde olduğu gibi cemiyet hayatında da bilgili ve görgülü insan olduğu. muadillerininki gibi kibri ve ukalalığı yoktur meslektaşlarına karşı. hakeza, bilmediği konularda da  günümüz insanının kolaycılığına kaçıp hallederiz, yaparız demeden ben bir araştırıp size döneyim der. ve sözünü de tutar. mutlaka geri bildirimde bulunur.
son tahlilde; hala her konuşmamızda bana, bu işten ayrılma mevzuunda tatlı tatlı sitemlerini iletir. bense sadece şartlar denen vahim şeyi öne sürerim. yorgunluğumdan ve yılgınlığımdan bahsetmem telefonda. inşallah çayınızı içmeye geldiğimde oturur geniş geniş konuşuruz derim her seferinde.
az önce işte yine aynısını yaptım. gülümsedim önce. sonra da; üstadım, tatilden döndüğümde uğrayacağım yanınıza. o vakit dedim etraflıca konuşuruz. 
peki dedi  ama mutlaka beklerim. 
inşallah geleceğim dedim. geleceğim...
..





Bu blogdaki popüler yayınlar

başlarken

Resim
bir söyleşide dinlemiştim. haldun taner, ferhan şensoy'a; "nasıl ki bir bakkal, bir kasap yahut pastacı her sabah erkenden dükkanını açıyorsa mesleği yazarlık olan benim de dükkanımı açıp her sabah bir şeyler yazmam gerek " demiş. her gün ya da her sabah yazmak. ne olduğuna bakmadan, belki düşünmeden mantık süzgecinden geçirmeden belli bir konuda ya da konu olmadan, az çok demeden, beğenilme kaygısı gütmeden, şarkı ya da fotoğraf ekleme telaşına düşmeden sadece devrik cümlelerim ve ben. tıpkı şu an yaptığım gibi aklıma ilk üşüşenleri herhangi bir sansürden geçirmeden  adını ömer edip cansever'in alev ebüziya'ya yazdığı mektupların kitaplaşmış toplamından alan bu bloga yazmak. kişisel tarihime not düşmek. bazen kendi doğrularımı bulmak belki bir gün geri dönüp okumak için her gün. her sabah. yahut aklıma gelen her vakit yazmak. sadece yazmak diyorum.. o halde başlayalım.
Read more »

olağan şüpheliler

Resim
üçüncü kupa çayımı balkonda içtim. emrah serbes’in peron 17 isimli fantastik öyküsünü de orada okuyup kitabı kapadım. akabinde geçtiğimiz gün kapanış haberini üzüntüyle öğrendiğimiz parşömen edebiyat’ın feedly'de biriken yazılarına baktım. kum beji isimli güzel sayılabilecek bir hikayeyi yarım bıraktım. sonra durdum öyle. oturduğumdan beri her rüzgar esişinde burnuma çalınan ıslak bez kokusunun kaynağını aramaya başladım. sağımda, kapının dibinde duran paspas olağan ve baş şüpheliydi. lakin balkonun en ölü noktasındaydı ve rüzgarın oraya ulaşıp bumerang etkisiyle tekrar bana gelmesi fizik kurallarına da hayatın olağan akışına da aykırıydı. dolayısıyla balkon askılığındaki ikincil şüphelilere, sabah asılmış bir kaç çamaşıra odaklandım. fakat onlarda yeni üstelik en pahalı deterjanla yıkanmışlardı. peki o zaman bu koku nereden geliyordu. solumdan. iki daire arasındaki apartman boşluğundan. peki ya bu çürümüşlük hissi?
Read more »

tahammülsüzleştim - 2

Resim
insancıkların kör gözün parmağına seni yok sayarak ama aptal yerine de koyarak irili ufaklı şark kurnazlıklarına, bulunduğu ortamda (denizde, sitede, kafede) kendisinden başkası yokmuş gürültücü, sulu, umursamaz, bencil ve davar tavırlarına, küçük iyiliklere elle, kafayla yahut minik bir tebessümle karşılık vermek yerine robot gibi yoluna gidenlere, etrafı kirletenlere -ve artık buna ses çıkarmayanlara- bir kereden bir şey olmazcılara, yazlık yer nasılsa deyip dumanına ayrı kokusuna ayrı küfür ettiren, balkonda oturtmayan mangalcılara karşı aşırı tahammülsüzüm. yay gibi gerginim. orhan boran gibi hazır cevabım ibrahim. tahammülsüzleştim-1
Read more »